Het failliet van de rechtsstaat en de arrogantie van de macht

Indien iemand failliet gaat vergt het slechts vijf minuten politieke moed om zulks vast te stellen en af te kondigen. Eigenlijk zou deze regering beter aftreden. Meer dan anderhalf jaar hebben ze tijd gehad om vast te stellen dat mensen hun spaartegoeden dienen aan te spreken om de mazout- en energiefacturen te betalen en is er al een schreeuw om herstel van de koopkracht te horen. Vijftien maanden hebben we het geroep van de voka's en N-VA-ers van deze wereld moeten aanhoren die elk zinnig debat over de economische toestand overschreeuwden met Staatshervorming, Staathervorming, Staatshervorming terwijl we allemaal in hetzelfde schuitje zaten en dezelfde ademnood voelden. En nu worden we met de neus op de feiten gedrukt dat er nationale banken zijn en een Nationale Bank van Belgie hebben. Als dan uiteindelijke de recessie in alle hevigheid losbrandt staat men er ontzet en verbijsterd op te kijken en begint een partijtje paniekvoetbal waarbij de staat medeplichtige wordt in de organisatie van een sterfhuisconstructie met benadeling van het aandeelhouderschap. Daarbij stelt de leiding van het land meer vertrouwen in vreemde mogendheden en buitenlandse banken dan in de eigen rechtbanken. In een staat bestaan er rechtsregels die dienen nageleefd te worden, maar helaas is de premier meer van het kaliber bonenteller dan van het type staatsman. Gelukkig hebben we nu de euro en zullen die biljetten van 500 euro ook in omgang raken, je zal ze van de winter kunnen gebruiken om je mazoutleverancier contant te betalen.